Accommodatie

Zelfwerkzaamheid heeft in de jaren hoog in het vaandel gestaan. Altijd was dit weer nodig.De basis lag altijd in het kameraadschappelijke, niet voor elkaar onder willen doen. Dezelfde mentaliteit die nodig is om samen een voetbalwedstrijd te winnen. De sfeer waarin het gebeurde en het plezier wat er bij kwam gaf dan net het laatste zetje. We geven u hier bij een beeld wat er door de jaren heen gebouwd werd.

De start

In augustus 1964 werd de eerste wedstrijd gespeeld op het pas nieuw aangelegde Sportpark de Koerbelt. De kleedgelegenheid was nog niet klaar. Het lag in de bedoeling dat dit door eigen leden gebouwd ging worden, maar dhr.Visser die zich hiervoor inzette, lukte het niet om hiervoor voldoende animo te kweken. Uiteindelijk nam de gemeente dit zelf ter hand. Omdat de velden in etages waren aangelegd, ontstond automatisch een grote lege ruimte onder de 4 kleedkamers. Deze bergruimte werd provisorisch tot een koffie /snoep verkoopruimte ingericht. A.J.Bargmans en G.Schotman beheerden dit. Slechts een enkele vereniging had in die tijd een clubhuis. De plaatselijke cafe’s waren veel meer aan een bepaalde club gebonden en bij uitwedstrijden werd er onderweg altijd aangelegd bij een café. De plannen om de ruimte onder de kleedkamers als clubhuis om te bouwen, kwamen weldra nadat dr. Oosthoek voorzitter was geworden. De voorbereidingen, tekeningen, subsidie aanvragen waren begin 1966 zover, dat de bouwploeg onder leiding van Ep de Jong kon starten. Binnen een half jaar lukte het om van niets een gezellig klein onderkomen te maken. Links voor werd de bestuurskamer gemaakt , met daarachter een klein keukentje. Tegen de totale achterwand werd een bar geprojecteerd en de rest was ons clubhuis. Via de nog steeds bestaande trap daalde je af in een half ondergrondse ruimte, een souterrain, wat hierdoor gelijk zo’n aparte intieme sfeer gaf. Alles was echt op vrijwillige basis, want het bouwteam moest zelf zijn drankje en het knakworstje betalen. De charismatische aanpak van dr. Oosthoek deed wonderen, waardoor een klein bouwteam deze klus in een korte periode kon klaren. Ep de Jong kreeg symbolisch voor het hele bouwteam de zilveren sportclubspeld. Op 10 november 1966 werd het clubhuis officieel geopend door burgemeester Landweer.

De groei

In 1973 is door de groei van Sport club Rijssen een tekort aan kleedruimte ontstaan, bovendien wordt het Sportpark met 2 velden uitgebreid. De onderhandelingen met de gemeente resulteren in een bedrag van fl 32.000,- subsidie, als wij dit project in zelfwerkzaamheid uit zouden voeren. In juni begint de nieuwbouw van de 2 kleedkamers, scheidsrechters- en bergruimte, met daaronder een nieuwe toiletgroep, entree, vergaderruimte en clubhuisuitbreiding. Aan de rechterkant komt de nieuwe bar en hier achter wordt de berging tot keuken omgebouwd. In alle ruimtes komt verder centrale verwarming. Dr. Oosthoek heeft in zijn vriend Berend Nijhuis een persoon bij de bouw betrokken die als een soort beschermheer functioneerde. Alle bouwmaterialen en alle hulpmaterialen kwamen via Nijhuis. Soms was dat wel eens een probleem, als er op een zaterdag alle binnenmuren gemetseld moesten worden met 6 metselaars. Dan moesten er natuurlijk wel stenen zijn. Berend met al zijn relaties zorgde er gewoon voor dat ze er vrijdags kwamen, zo vers dat ze nog warm waren. Het vlechtwerk van ijzerkorf voor een latei moest ook plotseling klaar en dat zat de hoofduitvoerder op de Parkstede niet lekker. Sportclub ging voor en een dag later was de beton voor de vloer besteld. Berend en Dik waren er bij. De sfeer tijdens deze bouw was uniek er werd met zoveel plezier gewerkt, dat een grote groep met veel plezier avond aan avond zich opofferde. Opofferen was ook niet het juiste woord, het ging met de wille. Zaterdags waren de hoogtepunten met telkens weer verrassende maaltijden: Nassi ala mevr. Oosthoek , Zoere Ribn van de Tuute, Stompe soep van Dika Grevelink en dan nog even penalty’s nemen met de nodige consumptie. Totaal werden er zo’n 3.000 flesjes bier opgemaakt. Het grootste deel van de kosten f 67.000,- werd door subsidies afgedekt zodat op 29 november de nieuwbouw met een gerust hart geopend kon worden.

In 1980 blijkt hoe belangrijk het is om de jeugd ook naast het voetbal bezig te houden. In de totale lengte naast ons clubgebouw heeft men de plannen voor een jeugdhonk gemaakt. De keuken is onderhand ook veel te klein geworden en een ruime bestuurskamer is ook geen overbodige luxe. Drie vliegen in een klap. Het belangrijkste bleef het jeugdhonk met een tafeltennistafel, voetbalspel e.d. in een ruimte die niet afgescheiden was van de rest van het clubhuis. De jeugd hoorde er echt bij. Gerrit Rozendom was bij deze bouw de man. Elke avond, direct na het werk, stond hij er weer. Soms helemaal alleen, maar meestal was er hulp voldoende getuige totaal zo’n 3.000 manuur, door vrijwilligers in dit bouwwerk. En alles weer zonder arbeidsloon. Het meeste werk zat in het metselwerk en in de betonvloer op de door Anton Schooten geleverde en gemonteerde staalconstructie. In mei was het begin en in oktober kon men al weer aan een opening denken. Voorwaar geen slechte prestatie.

Na de privatiserring

Na een aantal jaren van onderhandelingen met de gemeente Rijssen over de privatisering van de opstallen wordt dit in 1991 afgerond. Deze onderhandelingen verliepen zeer moeizaam , in de eerste plaats omdat er totaal geen behoefte bestond om te zeggen dat de hele accommodatie van ons was. Er was sprake van een enorm achterstallig onderhoud, bovendien zouden er veel meer kosten voor onze eigen rekening komen, zoals verzekering , onroerend goed enz. De druk lag bij de gemeente die ten allen tijde de mogelijkheid hadden om ons een hogere huur op te leggen. Om de laatste f12.000,- moesten Marinus Gerritsen en Wilm ter Harmsel naar wethouder Harbers om dit af te ronden. Toen men de harde opstelling van Sportclub Rijssen over extra toegezegd geld voor het waterdicht maken van de vloeren bagatelliseerde, werd door de beide heren met een; Dan trekke viej ‘t buis wier an en dan muj d’r oe mear met redn!! , gedreigd de hele zaak af te blazen, waarop de gemeente uiteindelijk toch akkoord ging. Het hele idee was allang rond, de stalen spanten van de R.G.S. moesten omgebouwd worden met een aantal stalen kolommen, waar tussen in gemetseld werd en waardoor je zodoende een geweldige extra overdekte ruimte creëerde. Eind 1991 had Erwin Kamphuis de tekeningen klaar en kon men bij Schuitemaker deze staalconstructie vervolmaken. De materialen werden steeds weer zeer goed ingekocht. De plaatselijke bouwbedrijven hielpen ons erg, zodat de kosten binnen de perken gehouden kon worden. Geleidelijk ging het in de richting van een imposant gebouw. Toen de stalen spanten met de kraan geplaatst waren en de gordingen aangebracht werden, konden de golfplaten gemonteerd worden. Alles was overdekt , Weg waren de lekkage problemen. Het ging lukken. De extra ruimte zat voornamelijk in de opslagruimte op de zolder en tegenover de kleedkamers werd de extra ruimte ingevuld met een toiletgroep, een ballenhok, een kalkhok, een trapportaal en de ruimte om 2 extra kleedkamers te maken, die inmiddels in gebruik zijn genomen. De renovatie van de bestaande kleedkamers nam uiteraard ook veel tijd in beslag, het douche gedeelte werd volledig nieuw betegeld, nieuwe afvoeren in de vloeren om zodoende van de lekkage af te komen. Het ging niet allemaal vanzelf maar het kwam wel voor elkaar, door de werkzaamheden over een langere periode uit te smeren. Bij de materiaal keuze ging men uit van onderhoudsvrije materialen, kunststofkozijnen, Multiplex deuren, Golfplaten op het dak , enzovoorts om zodoende daarna voorlopig van verder onderhoud verschoond te blijven. Onderhoud blijft altijd wel, vooral omdat men jammer genoeg niet zuinig met de materialen omgaat en men iedereen maar moeilijk kan overtuigen dat dit ons eigendom is. Het schilderwerk blijft terug komen en zo ook allerlei kleine dingen die aan vervanging toe zijn door slijtage of vandalisme. Daarnaast heeft het clubhuis van binnen ook een face-lift gekregen, een nieuwe bar, veel nieuw aftimmerwerk ,en een ander kleurtje namelijk Sportclub grijs.

De entree is ook op geheel eigen kracht, zonder subsidie van een invalide ingang voorzien en daarna werd de entree hal geheel vertimmert tot een prachtige ontvangsthal met garderobe, waardoor het gehele gebouw een opwaardering kreeg met een prachtige binnenkomer. De keuken annex terreinknecht ruimte werd opnieuw betegeld en kreeg een nieuw keukenblok en een mooie kastruimte voor shirts en ballen. Een volgende klus was de omtovering van de keuken in het clubhuis tot een aan de moderne tijd aangepaste werkplek. Nieuwe riolering, waterleiding een nieuw keukenblok, koelkasten, frituurbakken en ook nu weer geheel vernieuwd tegelwerk. Inmiddels is hiervan al weer het keukenblad vernieuwd en zijn en diverse aanpassingen gedaan in de keuken zoals de afzuiginstallatie, de nieuwe afwasmachine en de verplaatsing van het koffieapparaat. Ook bij de kleedkamers gaan de klussen gewoon door. Gelukkig hebben we nu een VUT-team dat ons hiermee veel werk uit de handen haalt. Bijna allemaal zijn het mensen die bij alles wat hierboven omschreven staat betrokken zijn geweest. Heel apart is dat. Voor deze mensen geldt vooral dat ze niet willen laten afbreken wat zij met beide handen hebben opgebouwd. De kleedkamers die nieuw gebouwd zijn, de kleedkamers die compleet gerenoveerd zijn net als de scheidsrechtersruimte, het ziet er allemaal even piekfijn uit. Daarmee kunnen we gerust stellen, dat onze accommodatie op een niveau zit, waar nog veel verenigingen een puntje aan kunnen zuigen.

(Foto’s nieuwbouw jeugdhonk en bestuurskamer, kleedkamers met betontegelvloer na de bouw in 1980, staalconstructie voor de bouw in 1991, metselwerk 1991,invalide ingang)

Vernieuwbouw

Vanaf 2007 is onder het motto 'veilig, heel, schoon en duurzaam' verder gewerkt aan ons clubgebouw. Er is een embalage hok aangebouwd voor de keuken. Er is een nieuw pad met leunhek aangebracht rondom het hoofdveld. En met het oog op de toernooien is er een goede geluidsinstallatie gemonteerd. In de kleedkamers is een gietvloer aangebracht, opdat het beter schoon te houden is. Ook de bestuurskamer is aangepakt, waardoor deze een mooie eigentijdse uitstraling heeft gekregen.

Om te besparen op ons elektriciteitsverbuik is de apparatuur in de keuken vervangen. Dat wil zeggen nieuwe koelkasten en een nieuwe frituur. De verlichting van het trainingsveld is vervangen door LED-verlichting. Licht waarop je niet hoeft te wachten, zoals bij de oude verlichting. Licht ook dat veel beter gespreid is en bovendien veel minder energie kost. Ook in de accommodatie is LED-verlichting en zijn bewegingsmelders aangebracht, zodat het licht ook weer uitgaat.

Ook naar het gasverbruik is gekeken. Iets dat aan belang won toen de gasprijs in 2022 een enorme vlucht nam na de invasie van Oekraine door Rusland. De douchewatertanks zijn geïsoleerd en er zijn op afstandbedienbare thermostaten aangebracht. Beide hebben geleid tot een redelijke besparing op het gasverbruik.

Echter, het is allemaal klein bier in vergelijking tot de grootscheepse verbouwing in 2023 en 2024. In eerste instantie is er over het terras tegenover de kantine een overkapping gebouwd. Daarna zijn de asbesthoudende dak- en gevelplaten vervangen door geïsoleerde panelen. Tegelijkertijd zijn op het dak zonnepanelen gelegd. Doel is hiermee in het constante stroomverbruik te voorzien. Er is een nieuw keukenblok geplaatst. De kleedkamers zijn volledig opnieuw betegeld en voorzien van een nieuw plafond, waterbesparende douches en Infraroodpanelen. Deze panelen vervangen de centrale gasgestookte verwarmingsinstallatie. Later zullen ook andere ruimten dergelijke panelen krijgen. De gang naar de kleedkamers is geverfd. Buiten is de zomerstop gebruikt om het trainingsveld te voorzien van een kunstgrasmat en een nieuwe tribune te bouwen. Daarbij worden overigens de oude spanten opnieuw gebruikt. Ook op het hoofdveld is nu LED-verlichting aanwezig.